STÜDYO ALCHIMIA

Stüdyo Alchimia mimar olan Alessandro Guerriero tarafından 1976 yılında Milano'da  kuruldu.  Studyo Alchimia'nın kurulmasındaki amaç modern tasarım ilkelerinin baskınlığından uzaklaşmaktı.Varolan düzene karşıdırlar ,tasarım ve sergi parçaları yerine tüketici odaklı ürünler üretmektir. Anti-Tasarım deneylerinden kaynaklanan yenilikçi tasarım grubudur. Modern tasarımın bilimsel rasyonalizmi ile alay etmek için Alchimia ismi konulmuştur.

 ettore Sottsass , 1979 

masa ve sandalye, 1979

Ettore Sottsass, 1980

Bauhaus'la özdeşleşmiş modern tasarımın "iyi ve zarif tasarım" anlayışına karşıdırlar. Alchimia, bir varlık olarak, gerçekten Memphis Grubu'nun karşıtı isyanı yaratmış. Zaman geçtikçe, Alchimia üyelerinin ideolojileri paylaşımı, Memphis Grubu ile paralel olarak çok gelişti. Studio Alchimia ürünleri ucuz, kolaylıkla temin edilebilir malzemelerden imal edilmiştir. Grubun önemli isimleri; Ettore Sottsass, Alessandro Mendini, Andre Branzi, Paola Navone ve Michele De Lucchi'dir.

Francesco Clemente, Mimmo Paladino, Sandro Chia gibi önemli tasarımcıları bulunduran oluşum 1981'de Ettore Sottsass'ın Memphis Grup'u kurmak için oluşumdan ayrılmasıyla dağılma sürecine girmiştir.

Alessandro Mendini and Alessandro Guereriero,Alchimia, Italy
1988

Koltuk Proust , Alchimia Studio  için Alessandro Mendini,1978

ANTİ-ART

Karşı Sanat, Anti-sanat olarak da bilinir, geleneksel sanat kavramlarına genel bir karşı çıkışı simgeleyen kavram. Dadacılık, gerçeküstücülük ve benzeri devrimci sanat akımlarınca benimsenmiş ve temelde içeriği aynı kalmakla birlikte, farklı anlamlarda kullanılmıştır.

1920'de Richard Hülsenbeck ile Raoul Hausmann'ın bir dada sergisinde sanatın öldüğünü ilan etmeleri; 1968'de sanatçının yaratıcı kişiliğine, kültürel birikimine ve doğal yeteneğine yöneltilen saldırılar ya da bir sanat yapıtının oluşturulmasında harcanan çabanın yersiz bulunması karşı-sanat kavramından kaynaklanır. Yaratıcılığın yalnızca sanatçıya özgü olmadığını ve herkeste bir yaratıcılık olduğunu savunan görüşler de bu bağlam içinde değerlendirilebilir.

Anti sanat / Anti estetik / Karşı sanat:

• Geleneksel sanat kavramlarına,
• Geleneksel sanata,
• Sanatçı kavramına,
• Geleneksel sanatsal standartlara,
• “Yüksek sanat” değerlendirmesine,
• Sanat piyasasına,
• Sanatta bireyciliğe,
• Sanatta globalliğe,
• Bir meslek olarak sanata,
• Sanatın toplum üzerinde baskı kurmasına,
• Sanat ile hayat arasındaki ayrıma karşı çıkar.
• Anti sanatçılar, sanat piyasasına karşı oldukları için, sanat eseri olarak satılamayacak ürünler verme yolunu seçer.
• Anti sanat zamanla sanat dünyası tarafından sanat olarak kabul gördü. Ama günümüzde de Duchamp’ın hazır objelerini sanat olarak kabul etmeyenler var. Bunlara ise anti-anti-sanatçılar deniyor.
• İlk anti sanat olarak kabul edilen Dadacılık, Avrupa çıkışlı bir akım olmasına ve 1916-1922 arasına tarihlenmiş olmasına rağmen, 1950’lerde ABD’de Neo Dada ile, 1960’lar ve sonrasında ise Happenings, Performans Sanatı ve Kavramsal Sanat ile etkileri çok uzun sürmüş bir akım/felsefedir.
• Zıtlıklar, çelişkiler, paradokslar ve ironiler, Dadacılarda sıkça rastlanan özelliklerdir.

Hochschule für gestaltung / Ulm, Almanya

  

Otl Aicher (1922 – 1991) Alman bir grafik tasarımcısı. 1946 yılında Aicher Münih'teki Güzel Sanatlar Akademisi'nde heykel bölümünde okumaya başladı. 1953 yılında Inge Scholl ve Max Bill ile birlikte 1950'ler ve 1960'larda tasarım alanında Almanya'nın önde gelen eğitim merkezlerinden biri haline gelen Ulm Tasarım Okulu'nu (Hochschule für Gestaltung Ulm) kurdu ve burada dersler vermeye başladı. Bill, (İsviçreli endüstri tasarımcısı, heykeltraş ve ressam) Bauhaus’da çalışmıştı ve amacı okulun tasarıma rasyonalist yaklaşımını sürdürmekti. Modernist stilin bu yeniden canlandırılışı makine estetiği arayışını önce olduğundan daha öteye götürdü; bu yeni stil, tasarımın daha ileri dönük olmasını, modern yaşamı yansıtmasını ve teknolojiyi kucaklamasını gerektiriyordu.

Çoğu kez Uluslararası Stil olarak da adlandırılan bu işlevselci yaklaşım en belirgin şekliyle Ulm okulunun ürün tasarımıyla temsil edildi. Aldığı siparişlerle finanse edilen okulun endüstriyle yakın bağları vardı. Aldığı en önemli siparişlerin başında Braun için tasarlanan bir dizi radyo ve fonograf vardı. Bunlar Hans Gugelot ve Olt Aicher tarafından tasarlandı.

Bench designed by Max Bill

Building Ulm HfG

Building Ulm HfG designed byMax Bill and completed in 1955.

Clock designed by Max Bill for Junghans during his time at the HfG.

Memphis Grubu

1980’li yılların en önemli tasarım grubu hiç kuşkusuz Memphis’ti. Milan’da, Ettore Sottsass tarafından 1980 yılında radikal Studio Alchimia’dan ayrılmasından sonra başlatıldı. Ettore Sottsass, çevresine bir grup uluslararası mimar, mobilya, dokuma ve seramik tasarımcısını topladı. Bunlar arasında Andrea Branzi, Martine Bedin, George Sowden, Peter Shire, Michael Graves, Javier Mariscal, Michele de Lucchi ve Matteo Thun bulunuyordu.

Çalışmalarını ilk kez 1981 Milan Mobilya Fuarında sergilediler. Burada Memphis grubu, bazı eleştirmenler tarafından yavan bulunsa da başarı elde etti. Postmodernist bir grup olan Memphis çeşitli kaynaklardan —klasik mimariden 1950’li yılların değersiz sanatına kadar her şeyden— eklektik bir şekilde yararlandı. Göz alıcı ve çoğu kez şaşırtıcı renkler kullandılar ve nesnenin pratik kullanımından çok görünümü ve anlamı üzerine vurgu yaptılar. Tartışmacı bir girişim olarak başlayan şey büyük bir ticarî başarı kazandı. Ne var ki, Memphis Grubunun postmodernizmin aşırı yönlerini oluşturan fikirleri fazla kalıcı olamadı.

D’Antibes cabinet, 1981
Design: George Sowden

Nefertiti ceramic piece, 1981
Design: Matteo Thun

post painterly abstraction (Soyutlama resmin sonu)

post painterly abstraction (Soyutlama resmin sonu)

  1860'larda ABD'de ortaya çıkan bir resim akımı. Temel özelliği homojen, geniş renk lekeleri ve uyumlu renkleri kullanarak, çalışmasıdır. Soyut bir sanatsal yönelime sahiptir.

Minimal Art

Minimal Art

Minimalizm, modern sanat ve müzikte, kökeni 1960'lara giden, sadelik ve nesnelliği ön plana çıkaran bir akımdır. ABC Sanatı, Minimal Sanat gibi tabirlerle de anılır.

Soyut dışavurumculuğun biçime ve duyguya verdiği aşırı öneme karşı bir tepki olarak, nesnenin nesne olma özelliğine dikkat çekmek ve ifade, tarihsel, sembolik anlamlarını minimuma indirmek amacıyla hareket etmiştir. Minimalist sanatçılar, nesnelere ve nesnelliğe olan bu ilgi nedeniyle genellikle heykel üzerinde yoğunlaşmışlardır. Bu alandaki önemli isimler arasında Carl Andre, Sol LeWitt, Robert Morris, Richard Serra, Donald Judd, Dan Flavin sayılabilir. Süreç sanatı, arazi sanatı, performans sanatı ve enstalasyon sanatı minimalizmden etkilenerek ortaya çıkmıştır.

Hard Edge

Hard Edge

Hard Edge

1960 ve 70lerin  soyut sanat akımıdır. Özelliği birbirine sert biçimde yaklaştırılan renkli geometrik alanlardır colur painting tarzının bir başka şeklidir.
1950-1960 yıllan arasında ABD'de etkili olan Hard-Edge ilk kez 1958'de Kaliforniyalı eleştirmen Jules Langsner tarafından dile getirilmiştir. Daha sonra 1959'da Lavvrence Allo-vay bu terimitek renkli ve belirgin, kesin çizgileri olan kompozisyonlar için kullanır. Hard-Edge yapıtlarında son derece titiz simetrili bir geometri görülür. Hareket Josef Al-bers'in öncülüğünde, Kari Benjamin, Lorser Feitelson, Frederick Hammersley, Al Held, Ellsworth Kelly, Alexander Liberman, John McLaughlin, Kenneth Noland, Ad Reinhardt, Leon Folk Smith, Frank Stella, Jack Younger-man tarafından yaygınlaşmıştır. Minimal Sanatın* temel yapılarının habercisi olan Hard-Edge, Color-Field'la* birçok benzerlik gösterir ve çoğu zaman bu iki hareketi birbirinden ayırmak zordur (Kenneth Noland gibi sanatçılar her iki akım içinde görülmektedir .